• الهام‌بخشی برای اهالی علوم انسانی و اجتماعی: انکوباتوری برای آینده‌ی علوم انسانی و اجتماعی

مدرسه محیطی آکادمیک را مهیا می‌سازد، که پیشرو‌ترین اندیشه‌ها و بازاندیشی‌ها توسط برجسته‌ترین اساتید طرح شوند؛ موضوعاتی که در مرز اندیشه‌های حوزه کلی و حوزه‌های متفاوت علوم انسانی و اجتماعی قرار می‌گیرند. اندیشه‌هایی که در کنار یکدیگر مطرح شده، تلاش‌های همدیگر را تکمیل کرده و کل علوم انسانی و اجتماعی را ارتقا می‌دهند. پیروی نهادهای علمی و دانشگاهی از  صورت‌های رشتگانی دانش مانع از طرح اندیشه‌ها، حوزه‌های فکری، مطالعاتی و پژوهشی بدیع و آوانگارد می‌شود. درس‌گفتارهای روزگار نو ناظر به تغییرات در نظم، سیاست و نظام جهانی و انعکاس آن در نظام دانش و علوم انسانی و اجتماعی با تمرکز براین اشکال و فرم‌های جدید سیاست (از سیاست ملی به سیاستی جهانی-محلی) و نابسندگی دانش رشتگانی ( گذار به سوی دانش میان‌رشته‌ای و پسارشته‌ای) می‌کوشد مواجهه‌ای نو با موضوعات و مسائل داشته باشد. موضوعات درسگفتارها، با مشورت با اساتید برجسته و گاهی با یک پرسش مهم تعیین می‌شوند: فارغ از محدودیت‌های نهادی و رشته‌ای دانشگاه‌ها، از منظر هر استادی، مهمترین موضوعی که باید به آن پرداخت چیست. تجربه نشان داده است که موضوعاتی که برجسته‌ترین اساتید و پژوهشگران جوان فارغ از محدودیت‌های ساختاری انتخاب می‌کنند، موضوعات آینده دانشگاه‌ها و محیط‌های آکادمیک هستند. بی‌تردید رهبری و رقم زدن آینده علوم انسانی و اجتماعی، نیازمند الگویی برای تدریسِ آزاد باکیفیت با استانداردهای قوی آموزشی است که مدرسه به آن متعهد خواهد بود.